Απόψε δε θέλω να δω ούτε μια στιγμή το πρόσωπό σου. Δε θα ακουμπήσω στον ώμο σου, δε θα ζητήσω ένα χάδι στα μαλλιά μου. Η δήθεν τρυφερότητα θα κοπεί μαχαίρι για να μην κοπώ κι εγώ. Κάποια στιγμή θα πληγωθώ, αλλά όχι απόψε.
Δε θα μιλήσεις. Δε θα μιλάς. Θα σε φιμώσω με ένα φιλί μήπως και ξεχάσω για λίγες ώρες ότι διαθέτεις όλα εκείνα που θα μπορούσα να ερωτευτώ. Είπα θα μου φτάσει το λίγο σου. Κι εγώ λίγη είχα καταντήσει μπροστά στην υποψία του δυνατού, του αληθινού, του αμοιβαίου.
Ο κόσμος βλέπει και ακούει. Αυτά που είπαμε μεταξύ μας όμως, ενώ χαζεύαμε τον άδειο τοίχο του δωματίου σου θα μείνουν κρυφά. Κι αυτός κενός γιατί δε θέλησες ποτέ να στον στολίσω εγώ με όλα εκείνα που μου έρχονται να ξεστομίσω όταν σε κοιτάζω. Ο κόσμος δε θα μάθει! Μην ανησυχείς. Ίσως υποψιαστεί γιατί τα μάτια μου σε ακολουθούν στον χώρο και γελάνε όταν μου απευθύνεσαι σχεδόν αδιάφορα.
Η μοναξιά πληγώνει τους ανθρώπους; Να δεις πόσο τους πληγώνει η περιστασιακή συντροφικότητα. Εκείνα τα φιλιά που γνωρίζεις ότι δεν έχουν αύριο κι εκείνοι οι άνθρωποι που σε βλέπουν σαν μονοήμερη εκδρομή αναψυχής. Κι όταν τελειώσει το γλέντι, μένεις να αναρωτιέσαι τι έχεις κερδίσει παραπάνω από αδιάφορες εμπειρίες. Όσο κι αν πίστευες κάποτε ότι τα κορμιά μπορούν να δεθούν μόνο με αγάπη, έρχεται η πραγματικότητα να σε εισάγει στην πιο αντιρομαντική εποχή που έχει υπάρξει ποτέ.
Μα άκου αυτό! Τελικά δε μου φτάνεις. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είσαι ανεπαρκής και όχι εγώ ανίκανη να ξεδιπλώσω κάτι καλύτερο από τον χαρακτήρα σου. Aπόψε θα πιω πολύ. Θα ομολογήσω ακόμα και τη παραμικρή λεπτομέρεια από τη ζωή που ονειρεύτηκα δίπλα σου για να τρομάξεις και να φύγεις όσο είναι ακόμα καιρός.
Να φύγεις. Μη φύγεις. Θα μου φύγεις.
Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights reserved