Τον τελευταίο καιρό υπάρχουν κάποιες λέξεις μόνιμα στο μυαλό μου. Άλλες φορές είναι στο προσκήνιο, άλλες στο παρασκήνιο... μα πάντα εκεί.
Μακριά. Αυτή είναι μια. Μακριά από εδώ, από όλα αυτά που φτιάχνουν το "εδώ".
Φυγή. Άλλη μια. Σημαντική.
Θέλω να φύγω μακριά. Ολόκληρη πρόταση. Ένα εισιτήριο. Μια ευκαιρία να αρπάξω.
Πολλές φορές με τρομάζει το πόσο εύκολο μου είναι να βγω για μια βόλτα και να μην γυρίσω ποτέ πίσω, πόσο διατεθειμένη είμαι να αφήσω πίσω μου τους πάντες και τα πάντα.
Θα έδινα τα πάντα για μια νέα αρχή... μια νέα αρχή. Πόσο ειρωνικό φαντάζει αυτό;
Είναι μερικές φορές που θέλω να ουρλιάξω.. "Δεν είμαι φτιαγμένη για εδώ, για εσάς, για αυτά".
Η ιδέα και μόνο μιας άλλης χώρας μου είναι τόσο οικεία πλέον. Δεν περνάει μέρα που να μην σκεφτώ κάποια άλλη περιοχή και το πως θα ήμουν χαρούμενη. Πραγματικά χαρούμενη. Δεν μπορεί κανένας να φανταστεί πόσο έτοιμη να σηκωθώ να φύγω είμαι. Και αν μπορούσα να φύγω.. θα έφευγα. Έτσι απλά. Λάθος. Πολύ λάθος. Ακόμα και αν δεν μπορώ, θα φύγω. Τώρα είναι απλά.


Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved