 |
| Salvo Bombara Morpheus's treasure |
Το σκοτάδι σήμερα είναι τόσο απόλυτο, τόσο καθολικό... τόσο μη αναστρέψιμο. Υπάρχει μια θαμπάδα σε κάθε σκέψη που προσπαθώ να αγγίξω. Κάτι με εμποδίζει να δω πέρα από λίγα μέτρα μακριά μου. Μοναδική ένδειξη χρόνου, οι λάμπες που ανάβουν... Το σκοτάδι από το ξημέρωμα. Ένα πιάνο ακούγεται...μελαγχολικό και συνάμα ανήσυχο. Σαν κάτι να πρόκειται να συμβεί. Αντικατοπτρίζει εμένα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω χρώματα σήμερα. Όλα είναι σκοτεινά. Μουντά. Θλιμμένα αλλά και όχι. Παρασύρομαι από γκρίζα, πελώρια κύματα. Βυθίζομαι και αναδύομαι. Όλο και περισσότερη ώρα μένω κάτω από το νερό, όσο περνάει η μέρα. Φοβάμαι πως δεν θα ξαναβγώ. Το κεφάλι μου γυρίζει... δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα πια. Θολούρα. Μια μουντζούρα σε ένα τετράδιο σημειώσεων. Ένα ορθογραφικό σε μια έκθεση. Και συνεχίζει το σκοτάδι να με περικλείει, τόσο πυκνό. Δεν είναι τελικά τα κύματα-δεν είναι νερό αυτό που με πνίγει. Το σκοτάδι. Ποιο σκοτάδι; Εκείνο που απλώνεται παντού στον κόσμο;
Είναι εκείνο που παραμονεύει μέσα μου.
Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights reserved
