22:34


Έστησα σταυρούς σήμερα, να κάνω θεούς ανθρώπους με το ζόρι. Πώς κατάντησα έτσι; Κάποτε έκανα ανθρώπους τους Θεούς. Ποιος άνθρωπος μ’ έμαθε ότι ο τέλειος Γολγοθάς είναι καλύτερος από έναν Όλυμπο γεμάτο ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη; Βάζω σημεία στους δρόμους, βωμούς στον άγνωστο άνθρωπο. Με κούρασαν οι θεοί δεν βρήκα τον άνθρωπο. Ακόμα και ο Διογένης θαρρώ κουράστηκε να ψάχνει. Αν σε φωνάξω Διογένη θα γυρίσεις;


Δεν ορίζω πια τις λέξεις μου. Και κείνες… Σκύλες! Δεν πεινάνε, δε διψάνε για μένα πια, να μετρηθούμε σε μαρμαρένια αλώνια. Νίκησαν, τα σύνορα καταπατούνται. Πώς μοιράζεται ένα κορμί στις αυτοκρατορίες της Ιστορίας με το δικό μου όνομα; Πώς κατακερματίζεται ένας άνθρωπος που δεν έγινε Θεός ;


Μ’ αρέσει η σιωπή και ας μη με δέχτηκε ποτέ σαν κομμάτι της. Πάλι μ’ εξοστρακίζει. Πες μου που είναι οι λέξεις μου να πάρω πίσω την φωνή μου πριν ξεμάθω να είμαι βάρβαρη. βαρ βαρ βαρ. Λες να είναι η σιωπή η τελειοποίηση της έκφρασης; Τηλεπαθητικοί σε έναν κόσμο που δεν θέλω να προλάβω να ζήσω. Μ’ αρέσει η ατέλειά του. Χιλιάδες ατέλειες αδέσποτες να στοιχειώνουν τις νύχτες.


Λέξεις δανεικές. Λέξεις ξένες. Ξέμαθε ο μαρκαδόρος μου και δε με γνωρίζει πια. Κόλλες λευκές. Τα βλέπουν για άσπρες σημαίες και κραυγάζουν «παράδοση». Έρχεται η νύχτα και δεν μου ‘δειξες την πόλη.
Ένα άδειο χαρτί έμεινε μόνο. Ένα λευκό εισιτήριο αχτύπητο ακόμα.
καληνύχτα
στης αγάπης τα δίχτυα
απόψε θα σε βρω
παραλήπτης άγνωστος. στοιχεία ελλιπή.








To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

17:29






Συνέχεια από τις 25.5






«Μεγαλιοτάτη», είπε μια γυναικία φωνή. Μα, όχι. Δεν- Δεν μπορεί...
«Μεγαλιοτάτη, μας είπατε να σας ξυπνήσουμε», ανέφερε μια άλλη. Και όλα μου ήρθαν... Ήμουν στο παλάτι της Ντορένια. Πότε με πήρε ο ύπνος εμένα;
Σηκώθηκα βιαστικά με αποτέλεσμα την παραλίγο πτώση μου. Στάθηκα γρήγορα όρθια και ευθυτενής.
«Ναι. Και τώρα, πρέπει να ετοιμαστώ για την δεξίωση, σωστά;», ρώτησα, περισσότερο τον εαυτό μου παρά τις κοπέλες.
«Μάλιστα, Υψηλοτάτη» απάντησαν σαν χορωδία.
«Σας έχουμε ετοιμάσει το μπάνιο σας» είπε η Καθλίν. Κατευθύνθηκα προς το μπάνιο.
«Σας ευχαριστώ. Μπορείτε να αποσυρθείτε», απάντησα. Ήθελα να τους πω να με φωνάζουν Λούμινα και να μου μιλούν στον ενικό. Αλλά μετά σκέφτηκα πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μου. Οπότε έγινα ψυχρή.
Μπήκα στο μπάνιο. Στον αέρα υπήρχε η έντονη μυρωδιά του καυτού νερού. Και του αρώματος.
Πορτοκάλι , μανταρίνι Σικελίας, περγαμόντο και γιασεμί, λίγο πιο διακριτικά μυρίζει γαρδένια ενώ έπιασα και σανδαλόξυλο, κέδρο και λευκό άμπερι. Είχε δημιουργηθεί μια μεθυστική ατμόσφαιρα. Έβγαλα το φόρεμα και βυθίστηκα στο καυτό νερό.
Μία ώρα μετά και έχοντας τελειώσει το μπάνιο μου, προσπαθούσα να σκεφτώ τι να φορέσω, ώστε η Λαέντα να με βρίσκει άξια της δεξίωσης. Αλλά κατέληξα πως ό,τι και να φορέσω... για εκείνη θα είμαι πάντα άχρηστη. Και έτσι αποφάσισα να βάλω ένα κόκκινο φόρεμα, του οποίου το πάνω μέρος είναι σφιχτή μαύρη δαντέλα και ανοίγει σε μια φούστα σαν ανάποδη τουλίπα. Μετάξι. Ρουμπινένια σκουλαρίκια, αντίστοιχο κολίε και επικάρπιο. Μια λεπτή γραμμή μαύρου μολυβιού στο πάνω βλέφαρο, σε μια αψεγάδιαστη επιδερμίδα – όσο αυτό γίνεται- απαλό κόκκινο στα χείλη.   Ίσια μαλλιά και μια τούφα πιασμένη στα δεξιά με ένα χρυσό αστέρι. Ψηλά παπούτσια.
Έτοιμη.
Τουλάχιστον από την άποψη της εμφάνησης. Γιατί ψυχολογικά, ποτέ δεν θα μπορέσω να γίνω... 



To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved