16:34




Ένας ερωτευμένος χωρίς αδιακρισία δεν είναι καθόλου ερωτευμένος.
.................................
Ελάτε παραδεχτείτε το. Όλοι μας, ανεξαιρέτως, όσο λογικοί, μετρημένοι, με τρόπους και να είμαστε, έχουμε καταφέρει να ξεφτιλιστούμε, βρισκόμενοι κάτω από την επήρεια μεγάλου έρωτος. Και αυτή η ξεφτίλα δεν είναι απαραιτήτως ξεφτίλα που έγινε αντιληπτή από τους γύρω μας – του άμεσα ενδιαφερόμενου κυρίως. Είναι όλα αυτά που κάνουμε στα κρυφά, κατασκοπεύοντας τον αγαπημένο μας. Μιλάω για την ξεφτίλα – ξεκατίνιασμα, στο οποίο καταφεύγουμε τυφλωμένοι από έρωτα, πάθος, ζήλια, αμφιβολίες…

Kαι όμως... Δεν με νοιάζει. Δεν με ένοιαξε τίποτα εκτός από εσένα. Ναι, ζηλεύω. Ζηλεύω γιατί δεν θέλω να σε έχει κάμια άλλη. Επειδή κάθε φορά που με κοιτάς νομίζω πως μου χαρίζουν τον ουρανό με όλα του τα αστέρια. Γιατί δεν θέλω να δει κανείς ό,τι είδα εγώ σε εσενα. Γιατί ακόμα και μετά απο τόσο καιρό, κάθε φορά που αναφέρουν το όνομά σου η καρδιά μου αποπροσανατολίζεται. Επειδή, δεν μπορώ να σε ξεχάσω. Γιατί είμαι ερωτευμένη μαζί σου, καρδιά μου.


Ακόμα και όταν είσαι χιλιόμετρα μακριά, η σκέψη σου με ανατριχιάζει. Γιατί κάθε κύτταρό μου, μου ουρλιάζει να τρέξω κοντά σου. Να σου πω τα πάντα και μετά να φυγώ. Να χαθώ. Δεν θα με πείραζε. Εγώ γεννήθηκα για να σε αγαπάω. Και είμαι απόλυτα βέβαιη πως η μοίρα έκανε τα πάντα για να σε βρήσκω. Εσύ, όμως αγάπη μου, έκανες ό,τι δυσκολότερο μπορούσες για να δεις αν αντέχουν οι καταστάσεις. Οι καταστάσεις μπορει να μην αντέχουν, να ξέρεις όμως, πως αντέχει η καρδιά μου.
Πολλά. Και ακόμα. Και πιο πολλά. Και...





Δεν ξέρω τι είναι. Δεν μπορώ να το ονομάσω. Ή αν έπρεπε θα έλεγα 'Εσύ'
Έχεις κάτι που με τράβηξε από την πρώτη φορά που το βλέμμα μου έφτασε μέχρι εσένα. Από την πρώτη ματιά, είχα χάσει το παιχνίδι. Πάει. Και το είχα καταλάβει.Το κακό δεν είναι που δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου... Είναι που δεν μπορώ να πάρω τη σκέψη μου από εσένα.
Τριγυρίζεις στο μυαλό μου λες και έχεις πάει βόλτα σε δικό σου κήπο. Ξεγνοιαστα. Τίποτα δεν σε ταράζει.
Και σκέφτομαι, τότα, πως έτσι είναι ο έρωτας. Είμαι δικό σου κτήμα. Σου έχω εμπιστευτεί την καρδιά μου χωρίς καν να το ξέρεις.

Όμορφα και σήμερα.


To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved


13:55

Ποτέ δεν περίμενα να καταλήξουμε έτσι ακριβώς όπως αρχίσαμε: άγνωστοι.Πίστευα πως ήσουν η εξαίρεση. Είναι αστείο το ότι μου λείπεις, αφού ποτέ δεν σε είχα. Ποτέ όταν μεθούσες δεν με πήρες τηλέφωνο, ούτε μου έστειλες μήνυμα,οπότε υπέθεσα- βασικά σιγουρεύτηκα- ότι δεν ήμουν “η μία” . Έτσι αποφάσισα να φύγω αθόρυβα από την ζωή σου,χωρίς αντίο. Εξάλλου, δεν μπορούσα να ρωτήσω γιατί δεν ένιωσες κάτι ή να σε κατηγορήσω γι’αυτό. Σου άφησα όμως αναμνήσεις. Είτε καλές είτε κακές είχαν ένταση.Σου άφησα και τα λόγια μου. Ό,τι σου έχω πει δεν ήταν ψέμα. Θα σου πω κάτι όμορφο και θα σε αφήσω τώρα στην μιζέρια σου.. σε αγαπούσα...

To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

13:46

Απωθημένο
Η πρωτη φορα που σε ειχα δει ηταν πριν πολλα χρονια, πηγαινα ακομα δημοτικο εσυ γυμνασιο,ησουν ερωτας για πολλα κοριτσια τοτε θυμαμαι.Τα χρονια περασαν,μεγαλωσαμε, δεν σε ειδα απο τοτε, μεχρι εκεινη την ημέρα σε μια άκυρη κατάσταση.Σε κοιταξα.Δεν ειχα σκοπο να ερωτευτω.Σε κοιταξα γιατι καθοσουν απεναντι μου.Πραγματικα πρωτη φορα ενιωσα ετσι.Στην αρχη δεν ενιωσα σημασια γιατι ηξερα πως δεν γινεται να συμβει κατι μεταξυ μας.To ηξερα. Ολοι μου ελεγαν πως δεν εισαι καλος, πως δεν θα γινει κατι μεταξυ μας, πως δεν αξιζει να ασχολουμαι, πως περιμενω πολλα, πως εισαι αλλη φαση. Η αληθεια ειναι πως το ηξερα.Αλλα οταν σε βλεπω, η καρδια μου χτυπαει σαν τρελη.Δεν μπορω να το σταματησω.Αχ και να ηξερες ποσο χαλια ειμαι μακρια σου.Και εσυ το μονο που κανεις ειναι να με κοιτας με αυτο το βλεμμα και να τα καταστρεφεις ολα μεσα μου, καθε βημα που κανω παραδεχοντας πως σε ξεχναω.Κοιτας και με σκοτωνεις.Και οταν καταφερνω να σε ξεχασω για λιγο, ερχεσαι και με κοιτας.Το ειχες καταλαβει απο την πρωτη στιγμη.Και εγω ματαια προσπαθω να το διωξω ακομα και τωρα.Εννέα χρονια εχουν περασει.Μακαρι να ειχα την δυναμη να σου πω πως μετα απο ολα αυτα τα χρονια νιωθω ακομα το ιδιο.

 

Εγώ όμως κόλλησα στα μάτια. Μη φανταστείςμ δεν ήταν ούτε μπλέ, ούτε γκρί... ήταν έξυπνα, μελαγχολικά και βαθιά.

Γενικά, δεν μου έχεςι περάσει. Και δεν νομίζω πως θα μου περάσεις και ποτέ.



To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved