00:06

"Neque porro quisquam est qui dolorem ipsum quia dolor sit amet, consectetur, adipisci velit..."
Νηφάλια... χωρίς μουσική, τσιγάρο ή ποτό στο φινάλε αυτό...
"...and they lived happily ever after" μπορεί να μην έπεσε στη τελευταία σκηνή, ούτε οι πρωταγωνιστές να μιμήθηκαν το παράδειγμα των κλασσικών ταινιών της disney...
Ωστόσο, η αυλαία πέφτει κι εγώ χειροκροτώ, σιωπηλός θεατής, την παράσταση στο τέλος της...
Σταλάζει η νύχτα λησμονιά σε παλιές κακές στιγμές... Πληγές. Δεν ήθελα η εικόνα αυτή η πικρή να μένει, όταν ο λόγος που την δημιούργησε έχει πάψει από καιρό να υπάρχει - μα μήπως κράτησε πολύ;
Ναι ναι, κατηγόρησέ με. Ίσως έχω πιεί λιγάκι, ίσως είμαι λίγο κόκκινη και έχω βγάλει τη μπλούζα μου γιατί ζεσταίνομαι, ζεσταίνομαι πολύ και οι σκέψεις μου με καίνε. Αλλά θέλω να γράψω. Έχει περάσει τόσος καιρός απο την τελευταία φορά, νιώθω οτι η πένα μου έχει σκουριάσει και αναλώνεται σε τυπικές αηδίες, αντί να παραδεχθεί την καταθλιπτική της τάση και να υποκύψει, να βρωμίσει, να μαυρίσει, να πέσει πιο χαμηλά, να πει οτι όχι, ποτέ δεν θα είναι ένα χαρούμενο μηχανικό μολύβι, απο αυτά που γράφουν τα παιδάκια του δημοτικού, όχι, δεν θα είναι ένα ροζ πλαστικό μολύβι που τη γραφή του σβήνουν άτσαλα ανίκανες γόμες πολύχρωμες. Θα είναι απλά μια πένα καταθληπτική, παρορμητική, μια σκέτη πένα, θες δε θες.
Πένες. Μαλακίες. Πάω να με βρω.

Αν με ρωτήσεις που ήμουν τόσο καιρό, θα σου πω να αρπάξεις μια καρφίτσα. Πλησίασέ με, μη φοβάσαι, απλά θα σπάσεις τη μαύρη φούσκα μου.

Περιμένοντας βασανιστικά να συμβεί αυτό που φοβάμαι, ίσως γνωρίζοντας πως αν συμβεί, τι ανακούφιση θα φέρει τελικά...

Μια μοναχική σκέψη πηγαίνει και έρχεται. Φεύγει, μα επισρέφει...
Ζητούνται φτερά...γιατί τα δικά μου κόπηκαν.
Τo άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

You Might Also Like

0 comments