15:42

Στην καρδιά του καλοκαιριού, λοιπόν.
Πριν από ένα χρόνπ, αν κάποιος με ρωτούσε ετι θα κάνω μετά τις πανελλήνιες, θα του έλεγα, διακοπές σε κάποιο αγαπημένο νησί. Τώρα όμως, καταλαβαίνω πως θα είχα αθετήσει την ''υπόσχεση'' αυτή.
Είμαι ακόμα στην Αθήνα. Μόνο που δεν με πειράζει όσο νόμιζα. Κοιμάμαι αργά, ξυπνάω αργά, πάω γυμναστήριο, στη θάλασσα, μέχρι τον υπολογιστή. Βόλτες και συζητήσεις. Και το σπουδαιότερο, νομίζω πως είμαι καλά. Καλά με εμένα, με το περιβάλλον μου.
Βέβαια, φοβάμαι πως οι βάσεις θα μου πουν πως πρέπει να φύγω. Όμως φοβάμαι πιο πολύ μην μου πουν να μείνω. Η αλήθεια είναι πως θέλω να φύγω.Θέλω να αρχίσω μια ζωή, την δική μου, αλλού. Κατά προτίμηση στην Κρήτη που η σχολή είναι υπέροχη. Απλά τα οικονομικά είναι... άστα να πάνε.
Και νομίζω πως οι περισσότεροι αυτά νιώθουμε φέτος. Πάντως, είναι καλοκαίρι και όπως και να το κάνουμε, τα προβλήματα σβήνουν με ένα ποτό αργά το βράδυ δίπλα στη θάλασσα. Ή με μια βουτιά. Ή με την παρέα σου. Γενικά... σβήνουν. Γιατί; Γιατί είναι καλοκαίρι. Και γιατί ούτε εγώ θα έπρεπε να ανησυχώ για τίποτα. Οπότε... να περνάτε τέλεια και απίστευτα όμορφα, να σας παρασέρνει το κύμα ενθουσιασμού και να χορεύετε.
ΤΑ ΛΈΜΕΕΕΕΕΕΕΕ


To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

17:56





Είχε σκοτεινιάσει. Είναι αργά. Το ξέρω. Θα έπρεπε να κοιμάμαι. Αλλά οι σκέψεις με κράτησαν ξύπνια. Εδώ και πολύ καιρό δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ή ακόμα και όταν γινόταν αυτό το θαύμα, πεταγόμουν φωνάζοντας λέξεις ακατανόητες. Τόσο καιρό, άλλα ήθελα, άλλα έκανα και άλλα έλεγα και γενικά, το χάος. Για όλους ήμουν καλά. Χαρούμενη και έτοιμη. Είχα αφήσει το παρελθόν στο παρελθόν.
Είναι η νύχτα που τα κάνει όλα τόσο δυνατά και τόσο παράξενα αληθινά και μόνιμα. Μαρτυριάρικα μικρά πλασματάκια τα αστέρια της.
Πάει λοιπόν καιρός από τότε που είδα το πρόσωπό του τελευταία φορά. Ήταν μια ανάμνηση μακρινή και γλυκιά. Είχε έρθει στην ζωή μου με θόρυβο, με πάθος, και έτσι έφυγε. Κρατούσα σφιχτά στην χούφτα μου τις όμορφες αναμνήσεις και την μυρωδιά των κόκκινων λουλουδιών, που έφερναν στο μυαλό μια ζάλη διαφορετική από το μεθύσι. Τις κρατούσα έτσι ώσπου μάτωσα με τα νύχια μου το δέρμα μου και έπεσαν σταγόνες μα όχι δάκρυα.

Ελεύθερο πνεύμα, μια ψυχή σαν χελιδόνι που επέστρεφε στην φωλιά του αλλά βαθιά γνώριζε πως δεν ανήκει εκεί. Άνηκα σε άλλες αγκαλιές, που με κρατούσαν σφιχτά και δεν με πάγωναν, με έκαναν να αισθάνομαι μοναδική και πως άξιζα πολλά πιο πολλά από όσα έλαβα ποτέ μου.
Και εκεί που στην μοναξιά μου παίρνω μια ανάσα μαύρου αέρα, κατάλαβα πως δεν είμαι μόνη, είναι κάθε άλλο παρά μόνη.

To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved