(Είναι εξωπραγματικό το πόσο αλλάζεις. Την τελευταία εβδομάδα κατάλαβα πως δεν έχω καμία σχέση με αυτό που ήμουν πέρσι. Είμαι εξαιρετικά χαρούμενη για την τροπή που πήρε η ζωή μου. )


Θυμάσαι όταν ήσουν μικρό παιδί που πίστευες στα παραμύθια; Η φαντασία του πώς θα ήταν η ζωή σου; Λευκά φορέματα, ο Πρίγκιπας που θα σε έπαιρνε μακριά από τον πύργο και τα δεσμά σου. Ξάπλωνες στο κρεβάτι το βράδυ, έκλεινες τα μάτια σου και ήσουν τος σίγουρος με αυτά που τα πίστευες ακράδαντα. Άγιος Βασίλης, νεραΐδονονές...ήταν τόσο κοντά σου που μπορούσες σχεδόν να τα  ΄γευτείς΄. Αλλά σιγά-σιγά μεγάλωσες. Μια μέρα άνοιξες τα μάτια σου και τα παραμ’υθια δεν υπήρχαν. Οι περισσότεροι στρέφονται στα πράγματα και στα άτομα που μπορούν να εμπιστευτούν. Αλλά το θέμα είναι  πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφήσεις πίσω σου το παραμύθι... τελείως. Όλοι έχουμε ακόμα και την παραμικρή ελπίδα, πιστεύουμε, έστω και με μια σταγόνα από όλο μας το είναι πως κάποια μέρα θα ανοίξουμε τα μάτια μας και θα πραγματοποιηθεί. Στην τελική, η πίστη είναι αστείο πράγμα. Εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένεις. Είναι σαν μια ημέρα να καταλάβεις ότι το παραμύθι μπορεί να είναι λίγο διαφορετικό από αυτό που ονειρεύτηκες. Το κάστρο μπορεί να μην είναι κάστρο. Και δεν είναι σημαντικό το «ευτυχισμένοι για πάντα και πάντα και πάντα», αλλά το «ευτυχισμένοι τώρα». Γιατί βλέπεις, που και που, μια φορά στο τόσο οι άνθρωποι γύρω σου θα σε εκπλήξουν. Και κάποτε, θα υπάρξουν άνθρωποι που θα σου κόψουν την ανάσα.

To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved