Βλέπω τα μάτια σου... Αντικατροπτρίζεται το πάθος σου ζωή, για περιπέτεια, ακόμα και για λίγο κίνδυνο. Αρκεί να μην μένεις στα ίδια. Συχαίνεσαι τη στασιμότητα, τη ρουτίνα. Και εγώ το λάτρεψα αυτό. Γιατί πάντα ήθελα να εναλλάσω τις σκηνές μέσα μου. Αλλά τελικά... ανακάλυψα πως δεν ήμουν ικανή να το εφαρμόσω για όλα. Δεν μπόρεσα να αλλάξω μια εικόνα μέσα μου. Την ήθελα... παντοτινή. Τα μάτια σου. Εσένα.
Όταν εσύ κατάφερες να φύγεις και από αυτή τη στιγμή μας, χάθηκα. Να το ξέρεις. Αν ήμασταν αόρατοι, αν είχαμε την αιωνιότητα, θα διάλεγα να ξαναζώ την κάθε μας στιγμή μέχρι να πεθάνει το σύμπαν. Το ξέρω. Εσύ θα προχωρούσες... όπως κάνεις πάντα. Και αυτό ήταν που με έκανε να κοιτάξω βαθιά στα μάτια σου. Βαθιά στη λήθη που μου προσφέρεις...