12:28
Strange what thought can jump into your mind when you are doing absolutely nothing....

Take me home <3 που λέει και το τραγούδι. Που πήγε η ομορφιά των ανθρώπων; Που η φύση; Γιατί χαθήκαμε; Που έμεινε η αγάπη να περιμένει μόνη της; Γιατί την αφήσαμε να περιμένει; Πότε είπαμε μια φορά την αλήθεια επειδή θέλαμε να προστατεύσουμε κάποιον, και όχι επειδή θέλαμε να τον πληγώσουμε; Τι μαλακίες έχουμε κάνει; Πόσα κιλά από δαύτη μπορεί να υπάρχει σε ένα άτομο;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που αναρωτηθήκαμε 'γιατί να υπάρχει πόνος σε έναν κόσμο αγάπης'; Γιατί άραγε; Βέβαια, κάποιοι θα βιαστούν να πουν πως η αγάπη είναι πόνος, έτσι και αλλιώς. Μα εγώ δεν εννοώ αυτό. Εγώ αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν επειδή δεν έχουν φαγητό... Ενώ υπάρχουν κάποιοι-οι γνωστοι άγνωστοι αυτής τηε κοινωνίας- που τρώνε με χρυσά πιρούνια και αν δεν είναι του 500ρικου το φαγητό, ξινίζουν τα μούτρα τους. Έλα τώρα! Δεν χρειάζεται να κρύβεστε! Μεταξύ μας είμαστε... Διπρόσωποι, εγωιστές! Γιατί να πεθαίνει κόσμος, όταν τόσοοοι άλλοι κάνουν διακοπές; Και μήπως σταματάμε καμιά φορά για να σκεφτούμε όλα αυτά τα τραγικά, ή μάλλον δραματικά γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα μας; όχι, που χρόνος για να νοιαστούμε για κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό μας. Βέβαια, ο πολυάσχολος Ευρωπαίος. Ή ακόμα σωστότερα, ο πολυάσχολος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.


Και μετά αναρωτιόμαστε, πως στο καλό καταντησαμε εδώ που μας ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ.
Γιατί έναν λαό που προτιμά την έτοιμη τροφή, τον καθοδηγούν. Ένας λαό που έχει την ικανότητα της κριτικής, της κρίσης και της γνώμης, καθοδηγεί. Ορίστε η πηγή του προβλήματός μας.
Θέλετε κι άλλα; Just LOOK AROUND YOU, for once.
To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog
“Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η
μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της
πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights reserved
0 comments