20:54


I know... I am not good enough.
I wish I was.
My best is not enough. I get that.
I’m sorry I am such a fucking horrible person.
I’m sorry I will never be pretty enough, skinny enough, good enough.
I’m sorry that I have scars I feel afraid to show because it only makes me feel worse.
I’m sorry that I lose myself too often and that I can not talk the way that I want to. That I talk too much. That I talk too little.
I’m sorry I feel like I can’t breathe most of the time and my brain can’t stay focused.
I’m sorry I have no energy to go and do things even if I want to.
I’m sorry that I can’t be smart enough and that I always feel dumb.
I’m sorry that sometimes I feel numb and that I lose myself in my head.
I’m nothing and I’m sorry about that.
All it takes is a beautiful fake smile to hide an injured soul and they will never notice how broken you really are.

Nobody wants broken things.


06:36




She has a certain presence about her. It’s hard to explain– you’ll usually see her alone in a crowd and it’ll makes you curious. Once you approach her though, she’ll give you a smile and you can tell she’s a little akward, kinda shy, but open and friendly as well. Something about the way she carries herself makes you feel comfortable to be yourself. Your first impression would probably make you think she’s this bubbly, carefree soul. She’s very good at adapting to her surroundings– but if you take another glance, you’ll notice something more.
It’s subtle, you won’t find it if you aren’t really looking. If you’re lucky, you might catch a glimpse of who she really is. Maybe in something she’ll say in passing or when you make eye contact with her. She’s been hurt many times, encountered hardships and a lot of unnecessary negativity in her life. She has a past, a chapter in her life she doesn’t speak about. She overcame all of it and wears a smile on her face. She will talk and joke and befriend you, but you’ll never really know who she is beneath the surface unless she chooses to show it.
More often than not, she won’t

Perspective of me from someone else’s POV

Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights reserved


07:54



Her face is a collection of memories; she is bliss and tragedy all rolled into one. with an ancient soul and young blood she belongs to nowhere and to no one. She is a walking contradiction, sunshine on a winter’s day, an assortment of puzzle pieces that don’t fit together. Her eyes have seen the darkest nights and brightest dawns. Her hands have touched the ends of the earth, sewing the globe together, painting the map with her fingerprints. She has fallen as deep as the bottom of the ocean; her lungs know what it’s like to drown. She has risen as high as the tallest mountain peak; her body knows what it’s like to fly. Her tongue has tasted blood and tears and heartache. Her lips have kissed happiness and sunshine and summertime. And how fitting it is that she feels both immense happiness and overwhelming sadness, all at the same time.

Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

21:13

Αύριο είναι Δεκέμβριος.

Δεν ξέρω πώς ακριβώς νιώθω για αυτό. Εννοώ, είμαι ενθουσιασμένη με το κλίμα που γίνεται λίγο πιο εύθυμο και τα συναφή αλλά ο Δεκέμβρης συμβολίζει και κάτι ακόμα... Το τέλος. Το τέλος ενός έτους που ενώ είχε απίστευτα άσχημα...ήταν όμορφο για εμένα...
Μου χάρισε πολλές ξεχωριστές εμπειρίες και ανθρώπους που μπήκαν στη ζωή μου με διάθεση να ριζώσουν εκεί... με απρόσμενα και περίεργα.
Και έτσι, καθώς οι λέξεις φεύγουν από το μυαλό μου και αποτυπώνονται εδώ, κατάλαβα.
Είμαι έτοιμη να υποδεχθώ έναν από τους πιο όμορφους μήνες παρέα με μερικά από τα πιο όμορφα άτομα.


Έλα, λοιπόν. Τι περιμένεις; 

18:13

It just happened. I woke up one day and that was that. I tossed my bedsheets in the washer and watched patiently as they swiveled about, slamming against the glass, beckoning to be freed. But your intoxicating scent no longer enthralled me, it was no longer my drug. I let the machine run its cycle, ran it through the dryer. Once, twice, three times. I could no longer find any trace of tear-stained spots from countless nights your bitter words had kept me awake. I tore down the pictures from my walls, tossed away every note you had ever written me, and it felt fucking good. I finished every damn poem I had ever started about you. I let the words seep onto paper until my pen ran out of ink and that is when I knew, I had written enough about you. I overflowed my bathtub with bubbles, immersed myself in them, and closed my eyes, engulfed by the silence that no longer seemed to deafen me. And each breath I took was crisp as it traveled through my lungs, each crack had been stitched, each wound had mended. My immune system deserves a lot of gratitude. It was strong enough to rid my body of your poison. I loved you. There are parts of me that still do. I will always love you, at least the person you were when you were mine. But seasons come and go, people change. You craved change, so much you became it. Maybe that’s when you stopped loving me, when you realized your limbs had outgrown their ability to sustain the weight of mine. But even though winter is knocking on my door, I’ve realized I am too warm to have your hands enveloping me. I no longer need you to help me breathe. I woke up one day and I just knew, I was no longer in love with you.

I promise, this is the very last time I will ever write about you.

I am even happy now.

Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

20:16

Salvo Bombara
Morpheus's treasure



Το σκοτάδι σήμερα είναι τόσο απόλυτο, τόσο καθολικό... τόσο μη αναστρέψιμο. Υπάρχει μια θαμπάδα σε κάθε σκέψη που προσπαθώ να αγγίξω. Κάτι με εμποδίζει να δω πέρα από λίγα μέτρα μακριά μου. Μοναδική ένδειξη χρόνου, οι λάμπες που ανάβουν... Το σκοτάδι από το ξημέρωμα. Ένα πιάνο ακούγεται...μελαγχολικό και συνάμα ανήσυχο. Σαν κάτι να πρόκειται να συμβεί. Αντικατοπτρίζει εμένα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω χρώματα σήμερα. Όλα είναι σκοτεινά. Μουντά. Θλιμμένα αλλά και όχι. Παρασύρομαι από γκρίζα, πελώρια κύματα. Βυθίζομαι και αναδύομαι. Όλο και περισσότερη ώρα μένω κάτω από το νερό, όσο περνάει η μέρα. Φοβάμαι πως δεν θα ξαναβγώ. Το κεφάλι μου γυρίζει... δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα πια. Θολούρα. Μια μουντζούρα σε ένα τετράδιο σημειώσεων. Ένα ορθογραφικό σε μια έκθεση. Και συνεχίζει το σκοτάδι να με περικλείει, τόσο πυκνό. Δεν είναι τελικά τα κύματα-δεν είναι νερό αυτό που με πνίγει. Το σκοτάδι. Ποιο σκοτάδι; Εκείνο που απλώνεται παντού στον κόσμο;
Είναι εκείνο που παραμονεύει μέσα μου.
 Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

05:45

For the first time in a while, I can truly say that  I am fine without faking a smile, because I have a real one. Things are getting better... I'm happy.
Be happy too. Take care.

08:54



Τέτοιες μέρες πριν από δύο χρόνια, έτρεχα σαν παλαβή στουυς διαδρόμους του σχολείου για να μην μου βάλει απουσία ένας συγκεκριμένος καθηγητης, ενώ σκεφτόμουν τι θα γίνει τον Ιούνιο.
Τέτοιες μέρες πριν από ένα χρόνο, έτρεχα σαν παλαβή να προλάβω την γραμματεία της σχολής και να κάνω και επίσημα την εγγραφή μου, ενώ σκεφτόμουν τι είχε γίνει λίγες μέρες πριν.
Σήμερα, έχοντας τελειώσει την εξεταστική, ετοιμάζομαι με το πάσο μου να πάω στο ραντεβού που έκλεισα ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΆ! στον οδοντιάτρο, ενώ σκέφτομαι"αχ,ας τελειώσουμε μια και έξω", γιατι προφανώς κότεψα...
Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος... πως αυτά που θεωρείς τη μια στιγμή βουνό και μεγάλη δυστυχία, την άλλη δεν είναι τίποτα παραπάνω από μακρινές αναμνήσεις-αν τα θυμάσαι κιολας.
Είναι απίστευτο πόσο πολύ αλλάζουμε. Κοιτόντας πίσω και αντικρίζοντας εμένα- ή ό,τι ήμουν εγώ τότε-κάποιες φορές, δυσκολεύομαι να με αναγνωρίσω... Ευτυχώς.
Έτσι και εγώ, επείδη ήθελα να πετάξω, άφησα πίσω μου όλα όσα με σταματούσαν.
Ουπς..πάλι θα τρέχω σαν παλαβή να προλάβω το ραντεβου.
Μερικά πράγματα ίσως και να μην αλλάζουν...


Autumn in Athens

21:09



This is my city. It's not perfect...but I can not help it. I fall in love every autumn(and winter).
Enjoy!

12:16

Cinnamon Rolls Recipe 
I have already tried this one and honestly, I can not wait to bake again! 


 1 cup warm milk
 2 eggs, room temperature
 1/3 cup margarine, melted
 4 1/2 cups bread flour
 1 teaspoon salt
 1/2 cup white sugar
 2 1/2 teaspoons bread machine yeast
 1 cup dark (soft) sugar, packed
 2 1/2 tablespoons ground cinnamon
 1/3 cup butter, softened

150g cream cheese
1/4 cup butter, softened
1 1/2 cups powdered sugar
1/2 teaspoon vanilla extract
Microwave the milk for 45 to 60 seconds. Then, dissolve yeast in warm milk in a large bowl. Add sugar, butter, salt, eggs, and flour. Mix well. Dust your hands lightly with flour and then hand knead the cinnamon roll dough into a large ball.

Put the ball of dough into a bowl that is sprayed with cooking spray.  Cover the bowl tightly with plastic wrap and let rise in a warm place for roughly 1 hour or until dough has doubled in size.

In a small bowl, combine brown sugar, cinnamon, and butter.  Mix them well.  Spray a flat surface with cooking spray or sprinkled flour.  Roll out your dough ball into a 16″ x 21″ rectangle roughly 1/4 inches thick then spread a 1/4 cup of softened butter on the dough.  Next, sprinkle the rolled, buttered dough evenly with the sugar/cinnamon/butter mixture you prepared in your small bowl.

Roll up the dough starting with the longer side and cut into fifteen cinnamon rolls (or more smaller rolls, if you prefer). Place the cinnamon rolls in a lightly greased 11″ x 15″ glass baking dish. Cover the dish with aluminum foil and let the cinnamon rolls rise until nearly doubled, which should take around 30 minutes. 

Preheat oven to 350 degree Fahrenheit.  Once your cinnamon rolls have risen, bake them in the preheated oven until golden brown, approximately 18 to 20 minutes.  The dough should still be soft.

As your cinnamon rolls are baking, beat together cream cheese, butter, powdered sugar, vanilla extract, for the cinnamon roll icing. The icing should be spread on your cinnamon rolls when they are still warm, shortly after being taken out of the oven so that the frosting melts into the cinnamon rolls. 

16:46

An Autumn Day! 
 "Life starts all over again when it gets crisp in the fall" 
—  F. Scott Fitzgerald
                             
 As you can imagine, I am obsessed. With only two days left, the only thing I can think of is Autumn! It overwhelms me how much I love autumn.The dark and foggy mornings where everything’s in a haze and you only see the street lights in the distance. The grey sky, cold wind and rainy days. When you drink a hot chocolate, snuggled into a cozy blanket while watching TV. The leaves changing color into red, orange and yellow and finally falling to the ground. The Halloween decorations, the pumpkins, the costumes. I just can not wait.

Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

21:02




Τον τελευταίο καιρό υπάρχουν κάποιες λέξεις μόνιμα στο μυαλό μου. Άλλες φορές είναι στο προσκήνιο, άλλες στο παρασκήνιο... μα πάντα εκεί.
Μακριά. Αυτή είναι μια. Μακριά από εδώ, από όλα αυτά που φτιάχνουν το "εδώ".
Φυγή. Άλλη μια. Σημαντική.
Θέλω να φύγω μακριά. Ολόκληρη πρόταση. Ένα εισιτήριο. Μια ευκαιρία να αρπάξω.
Πολλές φορές με τρομάζει το πόσο εύκολο μου είναι να βγω για μια βόλτα και να μην γυρίσω ποτέ πίσω, πόσο διατεθειμένη είμαι να αφήσω πίσω μου τους πάντες και τα πάντα.
Θα έδινα τα πάντα για μια νέα αρχή... μια νέα αρχή. Πόσο ειρωνικό φαντάζει αυτό;
Είναι μερικές φορές που θέλω να ουρλιάξω.. "Δεν είμαι φτιαγμένη για εδώ, για εσάς, για αυτά".
Η ιδέα και μόνο μιας άλλης χώρας μου είναι τόσο οικεία πλέον. Δεν περνάει μέρα που να μην σκεφτώ κάποια άλλη περιοχή και το πως θα ήμουν χαρούμενη. Πραγματικά χαρούμενη. Δεν μπορεί κανένας να φανταστεί πόσο έτοιμη να σηκωθώ να φύγω είμαι. Και αν μπορούσα να φύγω.. θα έφευγα. Έτσι απλά. Λάθος. Πολύ λάθος. Ακόμα και αν δεν μπορώ, θα φύγω. Τώρα είναι απλά.


Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

00:30



Do you remember when love was as innocent as the sun blinking night from its eyes? When the moon didn’t hide its face behind the clouds to protect its heart from the lovers falling through the craters. 
Before rain was a recipe for missing you, yesterday was a metaphor for pain, and “I’m okay” became a lie that rolls off our lips faster than a smile. I’ve looked for you in every lifetime my fingers have broken. Though some seasons die before they get a chance to touch the world, I will still pull stars from the sky until night cries and bleeds darkness into me. You're every conversation I’ve had with a pen. You’re the second between lightning and thunder. You turn everything I feel into a song, and though we never see the same rainbow, I will write poems about your scars until they grow roses. I’ve never held a breath I didn’t break, but I can write you a good nights sleep.



 Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

23:38

the daydream of perfumed roses soaked in light and shadow


Είναι ένα δροσερό βραδάκι του Ιουλίου Δροσιά και Ιούλιος  Ναι… κάποιες φορές μπορεί να γίνει.
Κάθομαι στο μπαλκόνι μου. Είμαι αγχωμένη, για κανέναν προφανή λόγο. Απλά επειδή είμαι εγώ…
Από κάτω, στη στάση του τραμ, άνθρωποι πάνε και έρχονται. Παιδιά μιλάνε, φωνάζουν, γελάνε. Κάνουν σχέδια για το βράδυ, για αύριο, για την ζωή τους
Κοιτάζω απέναντι κάτι φοίνικες. Είναι όμορφοι, σκέφτομαι, έτσι όπως φωτίζονται από τις λάμπες του δήμου, με αυτό το ημιφωτεινό  πορτοκαλί. Δίνουν μια αίσθηση ηρεμίας. Αυτό ακριβώς που χρειάζομαι, σκέφτομαι αμέσως και γελάω με την κατάντια μου.
Είναι ωραία η γειτονιά μου… Θέλω αύριο να ξυπνήσω κατά τις 05:30… να πάω για περπάτημα μέχρι την μαρίνα.
Ενώ κάνω αυτές τις σκέψεις, ένα αεράκι φυσάει, που μυρίζει λίγο βροχή και λίγο ελπίδα. Δεν νομίζω πως θα βρέξει… Δεν μου κάνει τόσο συχνά το χατίρι...Αλλά ακόμα και αυτό να μην γίνει, το υδάτινο, δροσερό αεράκι, μου φτάνει… για τώρα.
Τι έλεγα;... Α, ναι. Να πάω για περπάτημα, να γυρίσω πριν τις 8 και να διαβάσω, να χαζέψω, να κοιμηθώ.. Δεν ξέρω… αλλά και δεν με νοιάζει
Όπαα.. είμαι λίγο καλύτερα; Μάλλον.
Κάνω κάτι σκέψεις.. που δεν θα έπρεπε να κάνω...
Είδες πόσα σκέφτομαι παράλληλα και ταυτόχρονα;
Ένα μυαλό, τι να σου κάνει και αυτό…
Είναι 23.30 αλλά δεν θέλω να κοιμηθώ… αλλά από την άλλη θέλω να ξυπνήσω νωρίς.
Το να γράψω απλά ό,τι μου περνάει από το μυαλό ήταν καλή ιδέα.. Έφυγαν λίγα πράγματα από το κεφάλι μου.


 Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

22:07


Απόψε δε θέλω να δω ούτε μια στιγμή το πρόσωπό σου. Δε θα ακουμπήσω στον ώμο σου, δε θα ζητήσω ένα χάδι στα μαλλιά μου. Η δήθεν τρυφερότητα θα κοπεί μαχαίρι για να μην κοπώ κι εγώ. Κάποια στιγμή θα πληγωθώ, αλλά όχι απόψε.  
   Δε θα μιλήσεις. Δε θα μιλάς. Θα σε φιμώσω με ένα φιλί μήπως και ξεχάσω για λίγες ώρες ότι διαθέτεις όλα εκείνα που θα μπορούσα να ερωτευτώ. Είπα θα μου φτάσει το λίγο σου. Κι εγώ λίγη είχα καταντήσει μπροστά στην υποψία του δυνατού, του αληθινού, του αμοιβαίου.
    Ο κόσμος βλέπει και ακούει. Αυτά που είπαμε μεταξύ μας όμως, ενώ χαζεύαμε τον άδειο τοίχο του δωματίου σου θα μείνουν κρυφά. Κι αυτός κενός γιατί δε θέλησες ποτέ να στον στολίσω εγώ με όλα εκείνα που μου έρχονται να ξεστομίσω όταν σε κοιτάζω. Ο κόσμος δε θα μάθει! Μην ανησυχείς. Ίσως υποψιαστεί γιατί τα μάτια μου σε ακολουθούν στον χώρο και γελάνε όταν μου απευθύνεσαι σχεδόν αδιάφορα.
    Η μοναξιά πληγώνει τους ανθρώπους; Να δεις πόσο τους πληγώνει η περιστασιακή συντροφικότητα. Εκείνα τα φιλιά που γνωρίζεις ότι δεν έχουν αύριο κι εκείνοι οι άνθρωποι που σε βλέπουν σαν μονοήμερη εκδρομή αναψυχής. Κι όταν τελειώσει το γλέντι, μένεις να αναρωτιέσαι τι έχεις κερδίσει παραπάνω από αδιάφορες εμπειρίες. Όσο κι αν πίστευες κάποτε ότι τα κορμιά μπορούν να δεθούν μόνο με αγάπη, έρχεται η πραγματικότητα να σε εισάγει στην πιο αντιρομαντική εποχή που έχει υπάρξει ποτέ.
    Μα άκου αυτό! Τελικά δε μου φτάνεις. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είσαι ανεπαρκής και όχι εγώ ανίκανη να ξεδιπλώσω κάτι καλύτερο από τον χαρακτήρα σου. Aπόψε θα πιω πολύ. Θα ομολογήσω ακόμα και τη παραμικρή λεπτομέρεια από τη ζωή που ονειρεύτηκα δίπλα σου για να τρομάξεις και να φύγεις όσο είναι ακόμα καιρός.  
 Να φύγεις. Μη φύγεις. Θα μου φύγεις.

Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved


21:00

I am left Dreamless.
Thank you. 

13:43



Why should you decide for me? Why a 70-year-old determine my future?
So thank you the people who voted Leave,
Thank you to the older generation who by the time the repercussions have fully hit this country will no longer be here, leaving my generation to live with your choices.
Thank you to them over 65s who don’t have to worry about your future careers. Thank you to those people that purely voted leave because you are a racist plank. To fix things we needed to work together, as a team, by going about it on our own you have fucked us.
Have a lovely future.
Unfortunately, this is our world.
2016.

14:02




She was the definition of chaotic beauty, with poison in her veins and thunder in her heart.
She was beautiful like a raging storm, bright yet destructive
In the end she consumed herself so that no one would suffer as she did.
Everyone knows her. No one knows her story.
She was Althea.

"If I have freedom in my love,
And in my soul am free,
Angels alone, that soar above,
Enjoy such liberty."

To be continued...


Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved


17:11


People come and go.
Nothing lasts forever.
I used to think that.
I don't anymore.
Time flies so...
I'd rather look back
At my Life and say
"I can't believe I did that!"
Instead of saying
"I wish I did that"

Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

02:15

                                            The Beauty Insite By Stefania.

Today, we are hosting a new member of this society. Stefania from http://thebeautyinsite.blogspot.gr
She is a really good friend of mine and I am going to introduce you to her.

 So, Stefania...

 Can you tell our readers a little bit about yourself?
          - I am 19; I've just started with my college life and one of my maaaany dreams is my blog. I speak French, Greek and English and in my spare time I *giggles* dance.

  Describe how did you first get into blogging?
           - When I was 14, I came across an intersting channel in YouTube that made me think-and want-to start doing the same-more or less. Today, 5 years later, I still want the same thing. However, I thought that it could be difficult for me to start with a YouTube channel( it's a possibility though). After many small talks, loooooong talks with my friends, one of them suggested to start of with a blog so I could test my powers and my weaknesses.I always believed that a strong bond is developed between the writer and the reader. And that is how my dream begun to take shape.
   Can you tell me some of your strengths that really helped you in blogging?       
             -It always came naturally to me to express my true self through the words. *is that enough? hahaha alright*

 How would you describe your blogging style?
            - When I write, I try to be friendly. Actually, I write the exact way I talk with my friends. I feel like all of my readers are my friends, my mates*dudessss* and it is so much better to know that they feel the same way.

 What would be your ideal environment?
             - It was always my dream to work for a fashion magazine, to be an editor or a journalist but *the bllslslskwnaofbnaol* this dream is almost impossible in Greece. Therefore, I decided to expand my aspitations in life by creating this blog.

  How do you want to improve yourself in the next year?             - *besides all of my new year's resolutionssss? Hahaha!* I want to be world wide read so I can come in touch with more people and express my ideas and my opinions so I can influence and be influenced by other civilizations.

  What is your greatest achievement outside of blogging?
              - I haven't killed anyone of those who made my life difficult. Yet.*evil laughter* I think it is the fact that I am trying to keep a balance in my life. My needs and my wants. The things that I have to do in balance with the things that I want to do.
   Where would you like to be in blogging five years from now?               - I dream of having a successefull blog with many readers all over the world and they will feel conected with me and find my ideas for life, helpful which could aspire them to aks me whateeeeeever they want because I will always be there for them.

   How do you motivate yourself to keep the blog up and running?
                 -  It was very hard for me to keep going. Especially, in the very beginning.Planing my articles and tryyyiing to achieve my goals for them... well I was thinking of giving up. BUT I could never give up on my dreams. I keep thinking about what I want to be and what I want to do and how I want things to happen...As you may know, I took University Entrance Exams twice because I wanted certain things for me. I wanted what I wanted, nothing less than that.  What do you find the most frustrating aspect of blogging?
                   -  The most annoying part is to find a topic that will have an impact in my readers lives and make their lives a little bit easier. When I started this blog, I wanted -and I still do-  to help my audience in their dialy routine.  Who was your first style icon?               
         - Blake Lively ( she is Theeee Muse). She has a unique, elegant and authentic style that I adore.

   What would you say that is the biggest challenge about fashion blogging?                 - When I am thinking about fashion and style, I am thinking that it is a decision that everyone makes for themselves. Every person has a unique style and the most important thing, is that  you should stay unique and do not follow the masses.That is why I believe that fashion blogs are the most complicated ones; finding universal acceptance is one of the most stressing thing that I can think of.

Thank you for your time and your honesty.
 - It's been my pleasure. Now, do you want ice cream?

Not after long, we stopped carrying about blogs or ... well, everything actually and we started talking about everything else.
See you soon people. And do not forget, pay a visit to her blog.

Aphrodite.

06:49



Hello world!It's the last day of May. The last day of spring. It's the prologue of summer.
It's 06.25 right now and I've been up more than 3 hours. I had to study-oh, well.
What I realized is that early mornings may be better than late nights-and this is coming from a night owl.
Blurred misty lights, coffee-even studying... Kind of enjoying the silence and the absence of people... having some 'you-time'. It's nice.
I love early mornings, when it feels like the rest of the world is still fast asleep and you are the only one who's awake and everything feels like it is not really real; and you kind of forget all of your problems because for now it's just you, the world and the sunrise.
It's already 06.50...
Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

14:15



Αρχίζει το καλοκαίρι σε λιγότερο από 34 ώρες και εγώ το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το φθινώπορο και τον χειμώνα. Επειδή, όμως, το να περιγράφεις πως σε κάνει να νιώθεις ένας συγκεκριμένος τύπος καιρού είναι εξαιρετικά δύσκολο-και μάλλον δεν θέλω να περιγράψω γιατί θα αφαιρέσω την μαγεία από αυτον- θα προσπαθήσω να δείξω τι νιώθω.















22:29

Να μάθεις να σκέφτεσαι όμορφα.
Να είσαι σε ειρήνη με τον εαυτό σου.
Να είσαι ζωντανός και να το καταλαβαίνεις.
Να είσαι ήρεμος, ευγενικός και να κατανοησεις πως η καλοσύνη είναι η οδός.
Να μάθεις πως δεν γίνεται να θες και να εισιι ταυτόχρονα.
Να μην προγραμματίζεις το αύριο σαν να είναι δεδομένο.
Να σταματας και να κοιτάς γύρω σου.
Να περνάς καλα.
Είσαι ευτυχισμένος. ∞

14:02






Her hands held me gently from the day I took my first breath.
Her hands helped to guide me as I took my first step.
Her hands held me close when the tears would start to fall.
Her hands were quick to show me that she would take care of it all.

Her hands were there to brush my hair, or straighten a wayward bow.
Her hands were often there to comfort the hurts that didn't always show.
Her hands helped hold the stars in place, and encouraged me to reach.
Her hands would clap and cheer and praise when I captured them at length.

Her hands would also push me, though not down or in harm's way.
Her hands would punctuate the words, just do what I say.
Her hands sometimes had to discipline, to help bend this young tree.
Her hands would shape and mold me into all she knew I could be.

Her hands are now twisting with age and years of work,
Her hand now needs my gentle touch to rub away the hurt.
Her hands are more beautiful than anything can be.
Her hands are the reason I am me.


Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

16:47




Stop being the fucking victim!
When we were little, we were always taught ‘Sharing is caring.’ ‘Don’t be selfish.’ ‘Put others before yourself.’ But this is the most god awful lie that people could come up with. You are priority number one. Your feelings, your well being, you, are what comes first. And I’m just now learning how much it’s screwed me over that I was taught to always put others first. Always, above all else, ensure your happiness. Because you are all you’ll be left with at the end of the day and that has to be enough.



Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

19:39



I have lived through things I wish I never had experienced and I am sure there will be things in the future I would rather do without. The future, the past, it is all forgotten when I focus on the present. I wish to feel the air in my lungs and be thankful that I can breathe, to feel the sun on my face and feel peace, I wish to enjoy my movements and enjoy being alive. To take weightless steps I must let go of what has happened and what is yet to happen, I must breathe and acknowledge I am alive, I am present, I am free.

Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

14:17




And I know all too well how it feels to feel alone when surrounded by people, by your friends, your family; I know how it feels to feel trapped and unable to leave a prison of your own making that once seemed like paradise, but now stinks of decaying hopes and rotting dreams, and I would never wish that pain on anyone. And the worst part about darkness is if it stays too long, you stop waiting for the sun and start finding solace in the moon.
 Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

15:41



She’ll cherish everything about you, from that look in your eyes to that smile she can’t stop thinking about. She’ll memorise the way you walk, the way you look at her.
And if you walk away, she’ll keep those memories locked in her mind. So even if she doesn’t want to remember anymore, everything about you will keep rising up her throat, until she feels nauseous with reminiscing.
So please, don’t make her fall in love with you if you don’t plan to stay. Because falling out of love with you will be one of the hardest things she’ll ever have to do. And she doesn’t deserve that pain.
Sometimes late at night she thinks about all the things that have been, all the things that haven’t been and all the things yet to be. If her heart could explode into a billion tiny pieces and scatter themselves all over the world. If she could live on sunlight and the city sounds and fall asleep in those thousands of lighted windows. She wonders if this world will ever make sense to her, if she will ever truly understand anything… and if there’s really anything to understand at all. And if she will ever be okay again....
 
Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

14:26





She is art. Her curves elegantly carved from a universal iron chisel. Her eyes were painted by the blue sky that swirled with puffy white clouds. Her cheekbones etched from the sharpest pencil and her smile stretched across the corners of the cleanest canvas. Her hair was woven connectively by the sun’s rays. Her heart was set beating by the loudest thunder. Her touch was wired by the strongest electromagnets and her presence was coated with the shimmery stars that spread infinitely.

Like all art, she is under appreciated. She is not told she is beautiful enough. She does not believe she is enough. All of her life, there was no one that ever permanently hung her on their wall. No one ever sits down to admire her and figure out who she truly is. Her body becomes her own canvas, constantly painting on new identities to cover up the old. She tries to conform to the wildest of unrealistic works, a shape only digital enhancement could improve. She believes she is a waste of work in a large gallery of so-called perfection.

Like all art, every aspect of it is absolutely beautiful. So is she. But she doesn’t believe it because she lives in a world that doesn’t let her.

Το αρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

22:53

Can I tell you a secret? You don’t have to be in a relationship.

I mean it. I know they force it down your throat until you choke on it. Girls aren’t pretty unless they’re wanted. Boys aren’t men unless they’re having sex with someone. People aren’t lovable until they’re dating someone.

But a relationship won’t always make you happy, and as wonderful as romance is, it isn’t the only love that exists. I have seen friendships that are deeper and more pure than couples who swear it’s forever - and yet the friendship is the one people ignore.

I have heard so often “nobody loves me” out of the mouths of people who are single. And it kills me because if you ask them: where are your parents, your teachers, your classmates, your pets - they say, yes, okay, but it doesn’t count. Of course it counts, love doesn’t diminish just because someone doesn’t want to have sex with you. In fact, doesn’t it sort of make that love more real that they want nothing - not even a date - out of you?

It is pretty to be in love. It’s magical, I’m sure. But it’s also wonderful to stop for ice cream in your prom dress with six other girls. It’s also wonderful to go visit the world with nothing but a bunch of buddies who are really excited about learning.

The problem is: we’ve made everything about “the one”. But maybe “the one” is just you, loving yourself, having fun, and being happy. Maybe instead of looking for our other halves, we should be piecing ourselves together.

Maybe I wasn’t born unfinished. Maybe I am the one who makes myself better.


To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

19:23

I know you're nothing like mine
Cause she's walking on sunshine
And your love would tear us apart
And I know I'm not your type
Cause I don't shun the daylight
But baby I'm willing to start

                                   But my dear this is not Wonderland and you are not Alice.

We try to hide our feelings but we forgot that our eyes scream...We tried to be cool but we failed.
No one is coming to save you. This is no epic fairy tale. There is no Prince Charming that will swift you off your feet and fight away all your fears. And now you sit in silence. Somehow, quiet is violent.
You’re in this on your own. It’s you and your own ability to survive. And you get out; out of that dark place that is called mind-just to realise that you have been left with nothing.

                                         With shortness of breath, I’ll explain the infinite

 To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved

20:00



 
It's Athens fucking city!

Η Αθήνα είναι μια πανέμορφη πόλη. Σίγουρα υπάρχουν και πιο όμορφες πόλεις, ήσυχες, καθαρές, πλούσιες, με χαρούμενους ανθρώπους, πιο καθαρούς δρόμους, πιο πολύ πράσινο και χίλια δυο άλλα. Με λιγότερους άστεγους και φτώχια, λιγότερη γκρίνια, χωρίς γκράφιτι στους τοίχους, χωρίς πορείες, χωρίς επισοδεια, χωρίς σκουπίδια, ΧΩΡΙΣ ΜΑΓΕΙΑ. Πόλεις, όμωςμ χωρίς αυτο το κάτι που μόνο στην Αθήνα μπορείς να το βρεις! Μην φανταστείς δεν είναι κάτι. Δεν είναι καν ύλη. Είναι συναισθήματα. Η θέα από το λόφο του Φιλοπάππου,τα χαμένα δρομάκια που σου δίνουν αυτή την αίσθηση της ολοκλήρωσης όταν τα ανακαλύπτεις,οι άπειρες στοές που κρύβουν πάντα κάτι μαγικό,οι ζωγραφιές που στολίζουν τα κτήρια,τα παλια κτήρια,ναι αυτά που δεν θα μάθεις ίσως πότε ποιος έζησε εκεί,οι άνθρωποι,ο καθένας με τη δικιά του ιστορία,τα ταβερνάκια στη Πλάκα,η φωτισμένη Ακρόπολη.Το κέντρο το βράδυ. Τότε.Τότε που τα φώτα των μαγαζιών σβήνουν,και όλα γίνονται πιο όμορφα. Οι πλανόδιοι μουσικοί στην Ερμού,εκεί που μπορείς να ακούσεις από ροκ μέχρι έντεχνο και Αφρικάνικη μουσική.Τα παιδία στα σκαλάκια στο Σύνταγμα,τα φωτά στους δρόμους,οι μυρωδιές από τις κουζίνες των σπιτιών,οι φωνές,τα γέλια! Είναι τότε μόνο που καταλαβαίνεις πόσο αλλιώτικη μαγεία έχει η Αθήνα. Πόσο σε καθήλωσε τελικά και όπου και να πας θα θελες να έχεις ένα κομμάτι της. Δεν λέω, έχει προβλήματα. Πολλά. Μα, κοίτα λίγο έξω από την οπτική γωνία που κοιτούσες μέχρι τώρα. Δηλαδή θες να μου πεις, πως δεν σου αρέσει να κάνεις βόλτες μέχρι το πρωί σε στενάκια και πλατείες που δεν κοιμούνται για να σου κάνουν παρέα. Όλα μα όλα είναι εκεί έξω. Σε πριμένουν να τα ανακαλύψεις, αυτά τα τόσο μικρά μα τόσο όμορφα.Πάντα θα υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό.Μπορεί η Αθήνα να μην είναι τέλεια αλλά σίγουρα είναι ξεχωριστή…Και ίσως αυτό να είναι και το πιο σημαντικό, τελικά.



To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα® All rights reserved