16:31
Ξεκίνησα να γράφω κάτι νέο... Ελπίζω να σας αρέσει!!
«Λούμινα, Βασίλισσα της Αμεντάλιον», ανακοίνωσε κάποιος υπέρλαμπρα ντυμένος άντρας.
Δεν θα άφηνα τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου να φανούν. Δεν επιτρέπεται. Μια βασίλισσα βάζει την πατρίδα πάνω από όλα. Δίεσχισα, λοιπόν, το μονοπάτι που είχαν σχηματίσει οι υπηρέτες, που τώρα είχαν χαμηλώσει τα κεφάλια τους. Ένδειξη σεβασμού, λένε οι κανόνες. Δουλοπρεπής και πέρα για πέρα ψεύτικη συμπεριφορά, λέω εγώ. Εγώ ως Λου. Γιατί η Βασίλισσα Λούμινα ... λέει άλλα. Προσπάθησα με όλη μου την καρδιά να διατηρίσω το αγέρωχο ύφος. Μέσα μου φοβόμουν, όπως κάποιος που οδηγήται στην καταδίκη του. Ο Βασιλιάς Ερίκος και η Βασίλισσα Λαέντα βρίσκονταν μπροστά μου. Τους θυμάμαι. Πρίν από δέκα χρόνια που είχα μεταφερθεί εδώ, με είχαν φροντήσει σαν να ήμουν δικό τους παιδί. Τώρα, όμως, τα πρόσωπά τους φανέρωναν μίσος, απέχθια, εχθρότητα.
Υποκλήθηκα, μέ κάθε επισιμότητα και το ίδιο έκαναν και εκείνοι. Πίσω τους η επίσημη ερωμένη του Ερίκου, Ίλια. Που είχα μπλέξει; Ξαφνικά, με κυρίευσε τρόμος. Σε ένα παλάτι με τόσες διχόνιες και μίση, εγώ απλώς θα τα αναζοπύρωνα. Η Λαέντα ποτέ δεν είχε αναγνωρίσει το γιο του Ερίκου και της Ίλια. Ποτέ δεν τον άφηνε να πλησιάζει τον δικό της. Ήταν αδέρφια. Όχι, ήταν αίμα. Αίμα που αν μπορούσε θα ήθελε πάρα πολύ να χίσει. Ποτέ δεν τον είχε αφήσει να παίξει σαν παιδί μαζί μας.
«Λούμινα... Έχεις αλλάξει», είπε κάποιος. Έστρεψα το βλέμμα μου. Για λίγο, το κρύο συναίσθημα έλιωσε μέσα μου και μεταμορφώθηκε σε μια γλυκιά ανάμνηση. Παίζαμε, γελάγαμε. Δεν μας απασχολούσε τίποτα. Ο Κρις...
Χαμογέλασα, μη μπορώντας να μιλήσω. Το ψιλόλιγνο παρουσιαστικό του, τα ξανθά του μαλλιά και τα ζεστά καστανά του μάτια, βέβαια, περίμεναν μια απάντηση.
«Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για εσένα» του είπα χαμογελαστά.
«Έλα. Θα πρέπει να είσαι κουρασμένη από το ταξίδι. Ακολούθησέ με», είπε ψυχρά η Λαέντα, αλλάζοντας κάθε συναίσθημά μου. Την ακολούθησα πιστά.
Άνοιξε την πόρτα που οδηγούσε στο κάστρο. Η πόρτα ήταν παλιά. Μπορούσα να το πω με σιγουριά, μόνο και μόνο κοιτώντας την. Δεν τη θυμώμουν, όμως , με γρατζουνιές και μελανά σημεία. Ήταν λες και ο πόλεμος είχε προσπαθήσει να μπει μέσα...
Με το που εισήλθα... κατακλύστηκα από τόσες πολλές αναμνήσεις. Ο χώρος από μόνος του ήταν μια ανάμνηση...Τεράστιος. Οι τοίχοι, σκαλισμένοι με μοτίβα λουλουδιών. Στεκόμουν στο κέντρο. Δεξιά και αριστερά, ισαπέχουσες, δύο σκάλες ξύλινες, βαριές και προκλητικές. Ήθελες να ανέβεις. Σχεδόν τις άκουγες να σου ψιθυρίζουν «Ανέβα, εξερεύνησε και τους πάνω ορόφους»...Το είχα κάνει. Όντας παιδί. Τώρα, στα δεκαεφτά μου χρόνια, ο μοναδικός στόχος μου ως Βασίλισσα είναι να παντρευτώ τον μέλλοντα Βασιλιά της Ντορένια για να εξασφαλίσω την ευδαιμονία και στρατιωτική υπεροχή της χώρας μου και των κατοίκων της. Με λίγα λόγια, έπρεπε να παντρευτώ τον Κρις. Πάση θυσία. Χωρίς να έχουν σημασία, ούτε τα δικά μου συναισθήματα, ούτε τα δικά του. Είμαστε προορισμένοι για αυτό. Από νήπια είμαστε αρραβωνιασμένα. Κάποια στιγμή, κάπου κοντά, θα συνέβαινε.
Η Λαέντα εκδήλωνε την ανυπομονισία της με το να χτυπάει το πόδι της στο δάπεδο, με αποτέλεσμα να ακούγεται παντού μέσα στο παλάτι. Δεν χρειάστηκε να μεταφράσει το μήνυμα. Την ακολούθησα με βαριά καρδιά. Ανεβήκαμε στον επάνω όροφο, στον οποίο το θέμα που τον διακοσμούσε δεν ήταν πλέον φυτικό. Ήταν... καταθλιπτικό. Δεν το θυμάμαι καθόλου έτσι. Το ξύλο είναι σκουρότερο από τότε, η υπερφορτομένη ταπετσαρία με την μπαρόκ σύνθεση δείχνει πλέον ξεθωριασμένη και... μόνη. Όσο παράξενο και αν αυτό φαντάζει. Πάντοτε μου άρεσε αυτό το μέρος του παλατιού περισσότερο. Ναι, μπορεί να ήταν μουντό αλλά ήταν και πιο ήσυχο, δίχως την αλαζονία και την ψεύτικη συμπεριφορά των όλων όσων περιστασιακά παρεβρίσκονταν εδώ. Ήταν... πιο σπίτι. Μάλλον γιατί ήταν τα υπνοδωμάτια. Βασικά, γενικά σε αυτόν τον όροφο βρίσκονταν δωμάτια που κατά κύριο λόγο χρησίμευαν ώς ξενώνες ή κάτι τέτοιο. Στο τέλος του διαδρόμου, υπήρχε η σκάλα που ο Κρις είχε χαράξει τα αρχικά μας. Χαμογέλασα στη θύμηση. Αυτή οδηγούσε σε μερικά από τα βασιλικά διαμερίσματα. Για παράδειγμα, εδώ ήταν το δωμάτιο του Κρις. Τότε.
.................................................................................................................................................................................................................
To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog
“Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η
μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της
πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights reserved
0 comments