18:32
‘‘Δεν ξέρω τι έπαθα! Βασικά, ξέρω… Είμαι χάλια. Κουράστηκα να προσπαθώ να διαβάσω πίσω από νοήματα. Συγγνώμη που στα φορτώνω, αλλά πονάω. Δεν αντέχω άλλο. Δεν έγινε κάτι τώρα. Ή λίγες μέρες πριν. Απλά είναι όλα τα συναισθήματα μαζί και απλά ξέφυγαν από τον έλεγχό μου. Δεν θα ήθελα ποτέ να σε βαρύνω. Πραγματικά δεν το θέλω. Είμαι μόνη μου, και πονάω. Δεν θέλω, ίσως και να μην μπορώ να το παραδεχτώ αλλά δεν είμαι καλά. Από την αρχή ήμουν κάπως. Και ξέρω πως έχω και εγώ μερίδιο στην ευθύνη. Αλλά πια, έχει γίνει σχεδόν ανυπόφορο. Η σιγή είναι τόσο εκκωφαντική που δεν μπορώ να με ακούσω πια. Και το χειρότερο, μαθαίνω να ζω με αυτό. Και δεν θέλω. Φοβάμαι. Φοβάμαι πως θα με μισήσουν όλοι. Όχι, μπορώ να ζήσω με αυτό. Φοβάμαι πως θα μείνω μόνη μου και πως θα το συνηθίσω. Και δεν μπορώ άλλο.
Χίλια συγγνώμη που σε ανάγκασα να κουβαλήσεις αυτό το φορτίο. Εξάλλου, ήταν δικό μου και μόνο εμένα έπρεπε να βασανίζει. Αλλά δεν ήμουν τόσο δυνατή και έσπασα. Πάω για ύπνο. Μάλλον δεν θα κοιμηθώ.
Μια χάρη αν γίνεται… μπορείς να μην το πεις πουθενά; Δεν επιμένω όμως, Αν θες. Πολύ πιθανόν αύριο να είμαι εντάξει. Ή μια υποκριτική έκφανση αυτού. Ή να έχω καταφέρει να με ξεγελάσω και να είμαι καλά ή όσο καλά. Βλέπεις είναι πουτάνα η νύχτα. Έχει και αυτά τα αστέρια, που ένα πράγμα ρε παιδί μου, νομίζω πως βλέπουν στα πιο σκοτεινά βάθη… εκεί που ούτε εγώ δεν πλησιάζω πολύ, γιατί είναι άγρια και ασυμβίβαστα. Πάντως, τώρα πονάω. Και είναι βέβαια καλύτερα που τα λέω σε εσένα. Αλλά από την άλλη φοβάμαι και για αυτό. Γιατί τώρα μπορεί να είναι μια χαρά αλλά κάνει να σε γεμίζω πόνο και δικές μου βλακείες; Και ξέρω, έμαθα δηλαδή με τον πιο σκληρό τρόπο, πως οι άνθρωποι φεύγουν. Αν φύγεις και εσύ και σου έχω εμπιστευτεί αυτό το κομμάτι μου, τι; Δεν θα το αντέξω. Να το ξέρεις’’
Τo άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights reserved
0 comments