Έχω απομείνει να σε κοιτάζω... Στο πρόσωπό σου, όλες μου οι επιθυμίες, στα δυο σου μάτια όλα όσα θέλησα ποτέ μου. Αν υπάρχει παράδεισος, τότε είναι μέσα στα μάτια σου. Αυτά τα μάτια που το μυαλό μου σταμάτησαν.  Παράδεισος, εκεί που χαμογελάει η ψυχή. Εκεί που γλυκές μελωδίες σε ακολουθούν. Εκεί που υπάρχεις εσύ. Εκεί.
 Και εκεί που έχει περάσει τόσος καιρός και δεν μου έχεις δώσει ούτε ένα σημάδι, ούτε μια ευκαιρία και λέω να σε ξεχάσω...μου ρίχνεις ένα σου χαμόγελο και όλες μου οι ενστάσεις θρυμματίζονται. Είναι το σημείο που αρχίζω να μην ξέρω πια τι είμαι, ποια είμαι ή τι θα κάνω μαζί σου... Και... Ναι, οι λέξεις γκρεμίζονται στο αντικρισμα των συναισθημάτων...

Σε θέλω κοντά μου. Δίπλα μου. Δικό μου...





To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Άρωμα Έρωτα ® All rights reserved