12:24
Είναι ωραία όταν βρέχει. Νιώθω πως είναι λύτρωση. Τα λιγοστά λουλούδια στις βεράντες ποτίζονται, οι δρόμοι γυαλίζουν στα νυχτερινά φώτα, ο ήχος των τροχών στην άσφαλτο αλλάζει, τα τζάμια αποκτούν ενέργεια κινητική. Εδώ δεν υπάρχει χώμα να μυρίζει, η υγρασία όμως αποκτά άλλες, αστικές μυρωδιές. Μόνο που όταν βρέχει θέλω να ακούω μελαγχολικά τραγούδια. Και τότε βρέχει πραγματικά μέσα μου. Άλλοτε είναι μια απαλή, ευγενική βροχή, άλλοτε μια καταιγίδα.
Απόψε που βρέχει, είναι παράξενο μα νιώθω πως φεύγω, από μένα όλο πιο μακριά.
Τέτοιες βραδιές το μουρμουρητό της βροχής γίνεται επιτακτικό και ζητάει ν’ακουστούν ιστορίες ανείπωτες και χιλιοειπωμένες κάτω από τα σκεπάσματα και ζεστές, υγρές ανάσες. Γιατί η γη γυρίζει και τροχιές στο χρόνο διαγράφει. Και τα σύννεφα συναντιούνται, σπάνε και γίνονται βροχή.
Και η καρδιά μου ραγίζει, και πέφτει στο χώμα...
To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η
μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την
αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights
reserved
0 comments