20:27
Δυο
αισθήσεις, δυο πλευρές, δυο αλήθειες, μία σε κάθε αίσθηση. Το στόμα σου λέει το
ψέμα μα το βαφτίζει αλήθεια, τα μάτια σου όμως δεν μπορούν να μου πουν ψέματα.
Όχι όταν έχουν αυτό το βλέμμα...
Σε βλέπω ξανά μετά από καιρό, δεν έχεις αλλάξει. Όλα πάνω σου μου δημιουργούν το ίδιο άγχος, όπως τη πρώτη στιγμή που σε ερωτεύτηκα. Κάνεις πως δεν υπάρχω και μου μιλάς με ειρωνεία, μη περιμένεις κάτι τέτοιο όμως να με αποθαρρύνει. Δε θα σε χάσω και αυτή τη φορά...
Μου πιάνεις τη κουβέντα προσποιούμενος τον αδιάφορο, μα πεθαίνεις να ακούσεις πως σε σκεφτόμουν όλο αυτόν τον καιρό. Είσαι όμως τόσο δυνατός... Σε ζηλεύω... Η απορία μου θα πεθάνει μαζί μου. Πώς μπορείς να λες ψέματα όταν μιλάς για τη καρδιά σου; Όταν τα συναισθήματά σου υποφέρουν;
Σε ρωτάω αν με σκεφτόσουν και μου λες όχι. Θα ήταν αφελές από μέρους μου να περιμένω το ναι μετά από τη πληγή που σου έκανα... Σου ζητάω συγνώμη, για πολλούς λόγους, μα αντιδράς και επιτίθεσαι... Σε καταλαβαίνω. Αυτό που δε μπορώ να καταλάβω είναι τα μάτια σου... Που σε κάθε σου αντίδραση μου φωνάζουν πόσο φταίω, πόσο σε έκανα να υποφέρεις και πόσο διαφορετικά θα ήταν αν δεν ήμουν τόσο σκάρτος... Με πληγώνει να ξέρω ότι λες άλλο από αυτό που νιώθεις. Αν τα μάτια είναι, όπως λένε, ο καθρέπτης της ψυχής τότε τα λόγια σου είναι ένας αντικατοπτρισμός. Μια αντίστροφη αντανάκλαση μιας κρυμμένης αλήθειας... Βλέπω ότι μ' αγαπάς, βλέπω ότι με θες, βλέπω ότι σου 'λειψα με κάθε σου όχι... Το μαρτυρούν τα μάτια σου...
Μα τί μπορώ να κάνω όσο είσαι ακόμη πληγωμένος; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω και να σου αποδείξω ότι τα πράγματα αλλάζουν...
Σε βλέπω ξανά μετά από καιρό, δεν έχεις αλλάξει. Όλα πάνω σου μου δημιουργούν το ίδιο άγχος, όπως τη πρώτη στιγμή που σε ερωτεύτηκα. Κάνεις πως δεν υπάρχω και μου μιλάς με ειρωνεία, μη περιμένεις κάτι τέτοιο όμως να με αποθαρρύνει. Δε θα σε χάσω και αυτή τη φορά...
Μου πιάνεις τη κουβέντα προσποιούμενος τον αδιάφορο, μα πεθαίνεις να ακούσεις πως σε σκεφτόμουν όλο αυτόν τον καιρό. Είσαι όμως τόσο δυνατός... Σε ζηλεύω... Η απορία μου θα πεθάνει μαζί μου. Πώς μπορείς να λες ψέματα όταν μιλάς για τη καρδιά σου; Όταν τα συναισθήματά σου υποφέρουν;
Σε ρωτάω αν με σκεφτόσουν και μου λες όχι. Θα ήταν αφελές από μέρους μου να περιμένω το ναι μετά από τη πληγή που σου έκανα... Σου ζητάω συγνώμη, για πολλούς λόγους, μα αντιδράς και επιτίθεσαι... Σε καταλαβαίνω. Αυτό που δε μπορώ να καταλάβω είναι τα μάτια σου... Που σε κάθε σου αντίδραση μου φωνάζουν πόσο φταίω, πόσο σε έκανα να υποφέρεις και πόσο διαφορετικά θα ήταν αν δεν ήμουν τόσο σκάρτος... Με πληγώνει να ξέρω ότι λες άλλο από αυτό που νιώθεις. Αν τα μάτια είναι, όπως λένε, ο καθρέπτης της ψυχής τότε τα λόγια σου είναι ένας αντικατοπτρισμός. Μια αντίστροφη αντανάκλαση μιας κρυμμένης αλήθειας... Βλέπω ότι μ' αγαπάς, βλέπω ότι με θες, βλέπω ότι σου 'λειψα με κάθε σου όχι... Το μαρτυρούν τα μάτια σου...
Μα τί μπορώ να κάνω όσο είσαι ακόμη πληγωμένος; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω και να σου αποδείξω ότι τα πράγματα αλλάζουν...
To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η
μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την
αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights
reserved
0 comments