Match Point (2005)
Το 2005 ο σημαντικός σκηνοθέτης Γούντι Άλεν κλείνει ακριβώς τα 70 του χρόνια ζωής. Παράλληλα ανοίγει ένα νέο κύκλο στην καριέρα του όπου έπειτα από μια σειρά από απλά ενδιαφέρουσες ταινίες, όπως το σατιρικό ''Παίζοντας στα τυφλά'' αλλά και το ''Έρωτας και τίποτα άλλο'' προσπαθεί και πάλι να γυρίσει μια δραματική ταινία. Στο συγκεκριμένο είδος είχε δοκιμαστεί και στο παρελθόν, δίχως όμως την ανάλογη καλλιτεχνική και κυρίως εμπορική επιτυχία. Το ''Match Point'' αγαπιέται αμέσως από εκατοντάδες σινεφίλ που το τοποθετούν στις πρώτες θέσεις στη λίστα τους με τις αγαπημένες ταινίες του διοπτροφόρου δημιουργού. Ο Γούντι Άλεν καταφέρνει παρά την ηλικία του να μας απασχολήσει και πάλι με ζητήματα ηθικής μέσα από μια οπερατική ταινία γεμάτη σασπένς και συγκρούσεις, μια ταινία που ξεχειλίζει με πάθος. Δεν ξεχνά παράλληλα να χτίσει το ενδιαφέρον του θεατή για την εξέλιξη της πλοκής με τον τρόπο που συνήθιζε ο Χίτσκοκ ή να χρησιμοποιήσει την κάμερα όπως ο αγαπημένος του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Πάντως, το τελικό αποτέλεσμα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό-καμία σχέση με φόρο τιμής στους παραπάνω κορυφαίους σκηνοθέτες-καθώς πλέον αντιλαμβανόμαστε ότι ο Άλεν έχει τελειοποιήσει τα εκφραστικά του μέσα και στο δράμα.

Κεντρικό πρόσωπο του φιλμ ο Κρις Γουίλτον, ένας νεαρός δάσκαλος του τένις που καταφέρνει να εισέλθει στους κύκλους μιας εύπορης οικογένειας του Λονδίνου αφού παντρεύεται την κόρη της οικογένειας. Εκεί θα γνωριστεί με τη μνηστή του αδελφού της γυναίκας του και θα ξεκινήσει μεταξύ τους μια παθιασμένη σχέση που σύντομα θα οδηγήσει τα πράγματα σε αδιέξοδο και ένα τραγικό φινάλε. Ένα φινάλε από εκείνα που δεν ξεχνάς εύκολα αλλά και που θέλεις να βλέπεις ξανά και ξανά και για όσες φορές και αν έχεις δει την ταινία.

Στο ρόλο του Κρις Γουίλτον συναντάμε τον εξαιρετικό Τζόναθαν Ρις Μέγιερς που χτίζει σιγά-σιγά, σκηνή τη σκηνή έναν τραγικό ήρωα, σαν βγαλμένο από κάποια όπερα του Βέρντι. Εξάλλου, ο ηθοποιός έχει αποδείξει το ταλέντο του στο δράμα και μέσα από την ιστορική σειρά ''The Tudors'' την οποία λανθασμένα θυμόμαστε μονάχα για τις τολμηρές ερωτικές σκηνές της. Στο ρόλο της γυναίκας με την οποία διατηρεί παράλληλο δεσμό ο χαρακτήρας του Μέγιερς συναντάμε την πανέμορφη Σκάρλετ Γιόχανσον σε μια ακόμη ευτυχή στιγμή για την καριέρα της. Όπως δηλώνει και ο ίδιος ο Γούντι Άλεν, η Γιόχανσον εδώ εκπέμπει στυλ, ερωτισμό, θηλυκότητα, σεξουαλικότητα. Δεν νομίζω να υπάρχει άνδρας που να μην ''κόλλησε'' μαζί της σε αυτή την ταινία. H υπέροχη ερμηνεία της στο ''Match point'' είχε ως συνέπεια η Γιόχανσον να συνεργαστεί ξανά με τον Γούντι Άλεν σε δύο ακόμα ταινίες, την κωμωδία μυστηρίου ''Scoop'' όπου συμπρωταγωνίστησε μαζί του και στην πικάντικη ''Vicky, Cristina, Barcelona''.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει να ασχοληθούμε και λίγο με το ηθικό κομμάτι της ταινίας. Πολλοί, παρακολουθώντας το φινάλε που δίνει ο Γούντι Άλεν στην τραγωδία του (καθώς σίγουρα εμπνέεται από την αρχαία τραγωδία), διατύπωσαν την άποψη ότι αυτός είναι αμοραλιστής αφού σε ένα έγκλημα που συντελείται δεν δίνεται τιμωρία. Και όμως, αυτός που συντελεί το έγκλημα είναι ήδη νεκρός μέσα του και έχει καταδικαστεί να ζει μια συνηθισμένη αν και ασφαλή ζωή, ποτέ δεν θα μάθει αν θα είχε την ευκαιρία να ζήσει μια διαφορετική, με περισσότερο ενδιαφέρον ζωή. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ζούσε κάτι το πιο περιπετειώδες. Γενικότερα όλοι οι ήρωες του ''Match point'', ακόμα και εκείνοι που αποτελούν δευτερεύοντες χαρακτήρες, μοιάζουν εγκλωβισμένοι και καταπιεσμένοι. Οι πάντες είναι κωμικοτραγικά, οπερατικά πρόσωπα εδώ, ακόμη και οι ήρωες των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που τόσο ωραία ειρωνεύεται με κομψό τρόπο μέσα στην ταινία ο Άλεν. Ο σκηνοθέτης ήθελε να τονίσει πολύ μέσα από το φιλμ και το ρόλο της τύχης στη ζωή των ανθρώπων αφού όπως υποστηρίζει και ο ήρωας του στα πρώτα λεπτά της ταινίας ''Είναι καλύτερο να είσαι τυχερός παρά καλός'', χωρίς βέβαια να απαρνείται εντελώς και το ρόλο του ίδιου του Ατόμου όσον αφορά το επίπεδο ζωής του. Ακόμη, η ίδια η τέχνη φαίνεται ότι εμπνέει τον Γούντι Άλεν αφού δεν μπορεί να μην κάνει μια αναφορά στο Σοφοκλή, την αρχαιοελληνική ομορφιά, το Ντοστογιέφσκι και την κλασική μουσική-ας μη ξεχνάμε ότι μοναδικό soundtrack της ταινίας αποτελούν αποσπάσματα από όπερες του Βέρντι. Και όλα αυτά-όπως και τα ζητήματα ηθικής, προδοσίας και πάθους- με έναν τρόπο που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζουν δήθεν αναφορές για να ενθουσιαστεί το απλό κοινό αλλά με έναν απλό και συνάμα μεγαλειώδη τρόπο.

Πέραν του γεγονότος ότι μας δίνεται για άλλη μια φορά η ευκαιρία να γνωρίσουμε τις απόψεις του Γούντι Άλεν για την ηθική, τη φιλοσοφία και τη θρησκεία (όπως και σε κάθε ταινία του άλλωστε), το ''Match point'' αποτελεί ίσως μια από τις λίγες ταινίες που πραγματικά ευχαριστήθηκε ο ίδιος ο δημιουργός της. Ο Άλεν, που πολύ συχνά δηλώνει ότι στις περισσότερες ταινίες του το αποτέλεσμα δεν είναι όπως θα το περίμενε, δηλώνει για τη συγκεκριμένη ταινία ότι όλα λειτούργησαν όπως θα τα ήθελε στο πλατό και αισθάνθηκε άνετα όταν το έγραφε και γενικότερα ευλογημένος για τις ερμηνείες των ηθοποιών, ακόμα και για τις καιρικές συνθήκες που απαιτούσε το σενάριο για να γυρίσει τις σκηνές του.


Την ταινία αυτή, ή καλύτερα τα μη ακατάλληλα αποσπάσματα παρακολουθήσαμε στο πλαίσιο του μαθήματος "Αρχές Φιλοσοφίας". Καταπληκτική! Και εννοείται, ο Τζόναθαν Ρις Μέγιερ είναι άπαιχτος :) Όπως πάντα <3