18:41
Δεν ξέρω.. μα φοβάμαι.. φοβάμαι πως έχω αρχίσει να παρατηρώ κάτι.. και ανησυχώ για αυτό..
Κάποτε.. κάποτε πίστευα πως σήμαινες πολλά, πάρα πολλά για μένα.. τώρα νιώθω πως είσαι τα πάντα.. ο λόγος που ξυπνώ κάθε πρωί.. και ο λόγος που κοιμάμαι.. πέφτοντας για ύπνο με την ελπίδα πως θα σε δω το άλλο πρωινό ή τύχει και σε ονειρευτώ.. Ίσως να το έχεις καταλάβει και αυτό να σε τρομάζει.. ίσως βέβαια και όχι.. δεν ξέρω.. Τώρα που νιώθω πως είσαι τα πάντα για μένα νομίζω πως αρχίζω και σε χάνω..
Δεν ξέρω.. δεν ξέρω αν ήμουν ποτέ σημαντική για εσένα.. αν είμαι ή αν θα γίνω.. αλλά αν ποτέ ήμουν νιώθω πως τώρα δεν είμαι πια… Νιώθω πως δεν είμαι κάτι για σένα πλέον.. είμαι πάντα η τελευταία που μαθαίνει τα νέα σου και αυτό γιατί σε ρωτάω εγώ.. ενώ παλαιότερα έτρεχες να μου τα πεις.. Δεν μου μιλάς αν δεν σου μιλήσω πρώτα εγώ.. σε παρακαλώ για μέρες μέχρι να δεχτείς να σε δω.. και όταν σε βλέπω σε παρακαλώ για να κάτσεις λίγα λεπτά παραπάνω..
Νιώθω πως ποτέ δεν ήμουν κάτι για σένα.. ήμουν απλά κάποια που.. ή μάλλον μια ξένη που.. που σου στάθηκε σε κάποιες δύσκολες στιγμές.. απλά ένα άτομο που έπρεπε να μιλήσεις γιατί ίσως να μην ήταν κάποιος άλλος εκείνη την στιγμή.. ίσως τώρα πια να μην με χρειάζεσαι.. ίσως τώρα να μην με έχεις ανάγκη.. Ίσως να μην είναι και έτσι.. ίσως να είναι η φύση μου τέτοια που να βλέπω να πάντα γύρω μου να με εγκαταλείπουν.. ίσως αν διαβάσεις αυτά τα λόγια κάποια στιγμή να χαμογελάσεις.. να απορήσεις.. ή να αδιαφορήσεις..
Όταν μοιράστηκες ένα κομμάτι σου με μένα, ένιωσα πως πιστεύεις ότι είμαι άξια της εμπιστοσύνης σου.. έτσι σου άνοιξα και γω την καρδιά μου.. ένιωσα μοναδική και περήφανη που μου εμπιστεύθηκες τις πιο κρυφές σου σκέψεις και γεγονότα.. Μα τώρα πια δεν είναι έτσι..
Κάποιες στιγμές νιώθω πως όλα ήταν παιχνίδια του φτωχού μυαλού μου και πως ήσουν μόνο για έμενα σημαντικός.. πως είχαμε μοναχά μια σχέση επικοινωνίας.. απλής επικοινωνίας.. νιώθω πως η λέξη “φίλος” φαντάζει τόσο λίγη στα όσα μοιραστήκαμε.. αλλά μάλλον αυτά τα πίστευα μονάχα εγώ..
Νιώθω πως απομακρύνεσαι.. φεύγεις.. χάνεσαι..
χάνεσαι από κοντά μου.. Η μορφή σου τρεμοπαίζει και σιγά σβήνει..
χάνετε από κοντά μου.. όπως ένα καντήλι που σιγοκαίοντας σιγοσβήνει..
τσιροκοπόντας προσπαθεί να κρατηθεί αναμμένο ώσπου στο τέλος να χαθεί..
Νιώθω πως μόνο εγώ πλέον προσπαθώ να κρατήσω επαφή.. εάν δεν σε πάρω
δεν θα με πάρεις.. εάν δεν θα σου μιλήσω δεν θα μου μιλήσεις.. εάν δεν…
μα τι κάθομαι και λέω..Ίσως μόνο εγώ να νιώθω την απουσία σου τόσο έντονη μέρα με την μέρα.. για αυτό να σκέφτομαι αυτά.. ενώ εσύ.. ενώ εσύ…
To άρθρο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog “Άρωμα Έρωτα” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η
μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την
αναγραφή της πηγής. Copyright Άρωμα Έρωτα® All rights
reserved
0 comments